Β ' Γυμνασίου ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ. Εργασία: Έκτορας, ελεύθερος ηττημένος;

Εσπερινό Γυμνάσιο Γρεβενών.

Τάξη Β.. Μάθημα : Ομήρου Ιλιάδα.

Διδάσκουσα: Κοθρά Γεωργία, φιλόλογος.

Ασύγχρονη διδασκαλία. 20 Μαρτίου 2020.

    Εργασία.        

    Τίτλος:                                 ΕΚΤΟΡΑΣ

                                          Ελεύθερος Ηττημένος.

Βλέπετε  σχολικό βιβλίο ραψωδία Χ 247-394, σελίδες 139-144: Η μονομαχία Έκτορα και Αχιλλέα.              

                                

Η μονομαχία Αχιλλέα και Έκτορα. Έργο του Θεόφιλου. Μυτιλήνη, Μουσείο Θεόφιλου.

  Θέμα εργασίας:

 Στους στίχους της Ιλιάδας του Ομήρου Χ 247-394 ο Έκτορας, στη μονομαχία του με τον Αχιλλέα, του απευθύνει τον λόγο πέντε φορές, έως ότου ηττάται από τον Αχιλλέα και ξεψυχά. Στους πέντε λόγους του υπερασπιστή της Τροίας, να δείτε βήμα- βήμα τη μορφή του, εστιάζοντας στο δίπτυχο: χαρακτήρας - χρέος . Ανιχνεύστε δηλαδή, στίχο προς στίχο, τα στοιχεία της διπλής όψης του πολεμιστή, τον νου και τον πολιτισμό του ανθρώπου από τη μια και το ήθος και την ψυχή του μαχητή για την προστασία της πατρίδας του από την άλλη. Αναζητείστε κριτικά πώς οι όψεις αυτές εναρμονίζονται πάνω στον Έκτορα. Και  αναρωτηθείτε ποιος Έκτορας αποκαλύπτεται τελικά στους ομηρικούς αυτούς στίχους: ο ηττημένος από τον Αχιλλέα ή ο νικητής της τιμής;    

                    

Σας παραθέτω ακολούθως και επιλεγμένους τους πέντε λόγους του Έκτορα προς τον Αχιλλέα, έναν προς έναν,  στην εξέλιξη της μονομαχίας τους, ώστε να τους έχετε ήδη μπροστά σας  διακριτούς:

Ραψωδία Χ

 «και όταν αυτοί προχώρησαν κι ευρέθησαν αντίκρυ,
ο Έκτωρ πρωτομίλησεν: «Εμπρός σου δεν θα φύγω,
Πηλείδη, πλέον ως προτού, που ολόγυρα εις τα τείχη                            250
τρεις μ' εκυνήγησες φορές, και αντίκρυ εις την ορμήν σου
να μείνω δεν ετόλμησα· τώρα η ψυχή μου θέλει
αντίμαχα να σου στηθώ· θα πέσεις ή θα πέσω.
Και πρώτ' ας συμφωνήσουμε και μάρτυρες μεγάλοι
θα 'ναι οι θεοί και έφοροι στο λόγο που θα ειπούμε.                            255
Άπρεπα εγώ το σώμα σου δεν θα χαλάσω, αν ίσως
μου δώσει ο Δίας δύναμιν και την ζωήν σου πάρω·
γυμνόν απ' τ' άρματα λαμπρά το σώμα σου, ω Πηλείδη,
θα δώσω εγώ των Αχαιών· όμοια και συ να πράξεις».

………………………………………………………………………………………………..

Ο Έκτωρ τότε ομίλησε στον άψογον  Πηλείδην:
«Δεν πέτυχες, ισόθεε Πηλείδη, μήτε ο Δίας
σου είπε ακόμα, ως έλεγες, το πότε θ' αποθάνω.                                    280
Αλλ' έχεις λόγια στρογγυλά και κλεφτολόγος είσαι,
να με δειλιάσεις, στην ψυχήν το θάρρος να νεκρώσεις.
Δεν φεύγω εγώ, την λόγχην σου στες πλάτες να μου εμπήξεις,
αλλά στο στήθος, που άντικρυς προβάλλω, πέρασέ την,
αν τούτο θέλησε ο θεός· ωστόσο απ' την δικήν μου                                285
φυλάξου, κι είθε ολόβολη στα σπλάχνα σου να φθάσει·
στους Τρώας ελαφρότερον θα κάμει τον αγώνα
ο θάνατος σου, ότι σ' εσέ την συμφορά τους βλέπουν».

……………………………………………………………………………………….

Και ο Έκτωρ το εννόησε στο πνεύμα του και είπε:
«Το βλέπω, οϊμένα, που οι θεοί μ' εκάλεσαν στον Άδην·
τον ήρωα Δηίφοβον επίστευα κοντά μου
κι είναι στο τείχος· η Αθηνά μ' ετύφλωσε με δόλον.
Θάνατος τώρα μ' εύρηκε κακός, μακράν δεν είναι.                              300
Αχ! τούτο ήθελαν απ' αρχής ο Ζευς και ο μακροβόλος
υιός του, αυτοί που πρόθυμα με προστατεύαν πρώτα.
Και η μοίρα τώρα μ' έπιασεν. Αλλά χωρίς αγώνα
άδοξα δεν θα πέσω εγώ και πρώτα κάτι μέγα
θα πράξω και όσοι γεννηθούν κατόπιν να το μάθουν».                     305

………………………………………………………………………………………

Και ο Έκτωρ του απάντησε με την ψυχήν στο στόμα:
«Αχ! την ζωήν σου να χαρείς και των γλυκών γονέων,
μη θέλεις βρώσιν των σκυλιών στες πρύμνες να μ' αφήσεις·
δέξου από τον πατέρα μου και την σεπτήν μητέρα                             340
λύτρα χρυσάφι και χαλκόν, και συ στα γονικά μου
οπίσω δος το σώμα μου, κι εμέ τον πεθαμένον
θα καταλύσουν στην πυράν οι άνδρες και οι μητέρες».

…………………………………………………………………………………………

Και ξεψυχώντας του 'λεγεν ο λοφοσείστης Έκτωρ.                                355
«Το βλέπω από την όψιν σου, πως δεν θα σε μαλάξω
κι είναι η καρδιά σου σίδερο· μόνον στοχάσου τώρα,
μη εξ αφορμής μου οργή θεϊκή σε έβρει την ημέραν
που έμπροσθεν των Σκαιών Πυλών ο Αλέξανδρος και ο Φοίβος
θενά σου πάρουν την ζωήν, εξαίσιε πολεμάρχε».                                 360

        Τις  σκέψεις σας μπορείτε να τις απλώσετε ελεύθερα και ως τις μέρες  μας,   πιο συγκεκριμένα, σκέψεις που να μην αφορμώνται μόνο από τις μάχες των πολέμων αλλά και  από τις καθημερινές μάχες της ζωής. Να μεταφέρετε δηλαδή την αξία του Έκτορα ως διαχρονική αξία κάθε μαχητή. Γιατί, ο πολεμιστής της ζωής δεν έχει και αυτός την τιμή του; Σκεφτείτε το…